Foto: Øystein Bagle-Tennebø
Fredag var eg vitne til ei verdig feiring av Kvinnedagen då Witch Club Satan skapte magi på Rockefeller. Dei opna som albumet med Birth, Fresh Blood, Fresh Pussy, Black Metal is Krieg, og Steilneset. Det vart ei knallhard reise gjennom heile albumet, deira energiske nærvær og intense utføring fanga publikums merksemd frå starten. Med ein unik kombinasjon av visuell kunst og musikalsk lidenskap skapte dei ei oppleving som gjekk langt utover det konvensjonelle konsertformatet.
Mellom oppvarmingsbandet Hudkreft (som for øvreg leverte sterk pønk), gjekk eit liksminka heksekor gjennom publikum og reinsa alle med røykelse, som om dei innvigde oss til ei rituell oppleving. Den visuelle estetikken var ein integrert del av framføringa, og det var tydeleg at kvar detalj var nøye planlagd for å forsterke bandet sin musikalske bodskap. Lyseffektar og scenografi skapte eit visuelt meisterverk som komplementerte den musikalske intensiteten.
INTERVJU: - Vi driver med Witch Club Satan for å være konstant på vakt og speile vår tid.
Witch Club Satan spelte alle låtane frå debutalbumet, som kom ut same dag, dog ikkje i same rekkefølga som albumet, men det gav konserten ei samanhengande narrativ struktur. Publikum vart tatt med på ei reise gjennom lyriske tema, musikalske sjangrar og stemningar som varierte frå det bombastiske til det subtile. Kvar song vart utført med ein overveldande lidenskap, og Witch Club Satan klarte å fange essensen av kvar melodi, skapande eit helhetleg og samanhengande kunstverk på scenen.
Eitt av høgdepunkta kom då bandet crowdsurfa medan Might be Twins sto på scena og framførte sin bangerversjon av Blod. Publikum vart transportert til ein annan dimensjon, der metalliske rytmar smelta saman med pulserande elektroniske beats. Denne uventa vendinga viste bandet sin evne til å utforske og utfordre sjangerens grenser, og det skapte ei elektrisk atmosfære som fekk publikum til å danse i ekstase.
Sjølv om konserten var ein overveldande suksess, var det nokre små uhell med lyden i byrjinga. Dette kunne ha påverka publikums førsteinntrykk, men bandet handterte situasjonen med profesjonalitet og heldt fram med å levere ei minneverdig framføring. Den musikalske kvaliteten overskygga raskt tekniske utfordringar, og det var tydeleg at Witch Club Satan hadde meistra kunsten å engasjere og koble seg med publikum.
PLATEANMELDELSE: Svartmetall med retrofeel frå Witch Club Satan
Konserten kulminerte med ein kraftfull avslutning der bandet framførte Solace Sisters saman med heksekoret. Dette var eit augneblink av rein magi, der energien på scenen smelta saman med entusiasmen frå publikum. Songen, med si djupt tekstlege relevans og musikalske styrke, fungerte som ein perfekt avslutning på ein uforgløymeleg kveld.
Alt i alt var Witch Club Satans konsert på Rockefeller den 8. mars ei feiring av musikk, kunst og kreativitet. Frå albumopninga til den siste tonen av Solace Sisters skapte dei ein unik stad der publikum vart djupt involvert i ei fullstendig sensorisk oppleving. Witch Club Satan beviser at dei ikkje berre er eit musikalsk band, men ein kunstnarisk kraft som utfordrar konvensjonar og gjev publikum noko meir enn berre underhaldning. Ei slik framføring går utover det forventa og etterlet eit varig inntrykk på alle som var til stades denne minneverdige kvelden på Rockefeller.
