Foto: Øyafestivalen/ Pål Bellis
Erlend Ropstad har vokst i popularitet til å bli en av Norges største rockeartister. Han spiller ganske streit rock med gode tekster. Første låt i kveld er en rolig singel som avslutter med gitarsolo. Han følger opp med en låt med rolig, med brummende bass. Den har en litt monoton melodi i versene, men et tøft lydbilde. En intens Ropstad drar på i refrenget.
Han holder en appell om Palestina før Menneske, Kjære Menneske. en dyp bass og melankolsk stemning preger låta. Bandet drar på med et stort og fint lydbilde mot slutten av låta. Nå er Ropstad i slaget og topper konserten hittil med Svevende Høyt Der Oppe. Låta har mer fart og trøkk her enn på plate. Han synger intenst, men får en pause midt i låta når bandet drar et riff i et mellomspill, før han drar på igjen med vokalen.
Når Alt Har Ordna Seg er rocka mellom rolige vers i en midtempo låt. Bandet drar ned tempoet med denne seige rockeren med brummende bass. Midt i låta er det et parti med bare han og gitaren. Det er intenst og sårt om tapt kjærlighet og minner litt om Thåström. Ropstad starter alene på en monumental Natta Som Er Over Nå. Nesten desperat vokal, gitarriff som driver låta frem og et stødig band som drar til der det trengs.
Erlend Ropstad og hans eminente band avslutter med den flotte Alt Som Var Bra. Låta er lystig til han å være. De drar på med Ååååhhh i refrenget som publikum blir med på og fortsetter ut låta. Tidvis er det nesten pratende vokal. Låta veksler mye i intensitet, fra rolige partier der en skal få med seg teksten til en voldsom utblåsning av en avslutning.
