Sidan oppstarten til bandet for over 10 år sidan, har Spurv gjeve ut 3 album og ein EP, der det siste, Myra frå 2018, hausta gode tilbakemeldingar frå musikk-Norge. Denne gongen har dei alliert seg med ei rekkje musikarar, og laga eit stort verk.

At naturen er ein inspirasjon, er ikkje å legge skjul på. Og hovudlåtskrivar, Gustav Jørgen Pedersen, seier han nyleg flytta til Tromsø, og vart inspirert av naturen der. Brefjære innkorporerar mykje klassisk musikk, delt inn i 4 ulike delar. Desse er symbolisert på albumcoveret, med eit tre, to blad, ein sommarfugl og eit fjell.



Det startar roleg, med ein lang intro, som fungerer fint som innleiing på albumet. Dette blir fylgt opp av det ein kan kalle hovudtemaet på plata, i En Brennende Vogn Over Jordet. Ei massiv låt på over 9 minutt, som har ei voldsom oppbygging, som fungerer bra. Som Skyer tek det heile ned igjen litt, noko som trengs, og passar godt inn. Ei kort mellomlåt, Under Himmelvelvingen, fungerer som ein overgang midt i albumet.

Til en ny vår er også av det rolege slaget, men har ei vanvittig oppbygning, og er eit nydeleg verk. Urdråpene samlar trådane, og tek opp at temaet frå En brennende vogn over jordet. Og Din pust fra stein avsluttar plata på ein fin måte.

Alt i alt har Spurv laga eit imponerande stykke musikk. Men dei har som mål, som dei seier sjølve, å lage musikk som varer. Det gjer også at det ikkje er den enklaste musikken å like, og det er tydeleg at dette er for dei spesielt interesserte, og krev mange lyttingar før ein får det under huda. Mange av oppbyggingane fungerer godt, men til tider kan det også verte litt mange repitisjonar, sjølv om dette er ein del av sjangeren. Og godt er det, at ikkje alle er like, og at vi har band som tør å lage musikk som utfordrar!